Logopedia = teoria + praktyka

Źródło: Gazeta Uniwersytecka UŚ nr 10/2013
Autor: Kamila Kuros, Monika Sobańska

Logopedia = teoria + praktyka

„Kto ma język, ten ma świat”
H.-G. Gadamer

Logopedia jest dyscypliną naukową, która czerpie z wielu dziedzin badawczych, stając się przedmiotem zainteresowania przedstawicieli różnych kierunków świata nauki. Zagadnienia teoretyczne w literaturze logopedycznej są bardzo bogato opisane, co sprawia, że badacze reprezentujący różny krąg zainteresowań znajdują potrzebne informacje, by pracować nad nimi w praktyce. Na fakt, że logopedia rozwija się nie tylko w teorii, ale także w konkretnym działaniu, pragnęli zwrócić uwagę organizatorzy I Międzynarodowej Konferencji Logopedycznej pt. „Logopedia w teorii i praktyce”, która odbyła się 20-21 kwietnia 2013r. w Katowicach.

Organizatorem I Międzynarodowej Konferencji był Śląski Oddział Polskiego Towarzystwa Logopedycznego oraz Fundacja Uniwersytetu Śląskiego CITTRFUŚ. Patronat honorowy objął Prezydent Miasta Katowice Piotr Uszok oraz Ambasador Kongresów Polskich – prof. dr. hab. Dariusz Rott. Patronat medialny sprawowały Radio Katowice, Gazeta Uniwersytecka, Telewizja Uniwersytetu Śląskiego, Telewizja Silesia.


Przewodnicząca Śląskiego Oddziału Towarzystwa Logopedycznego – dr Iwona Michalak-Widera uroczyście otworzyła konferencję, witając gości z Polski, z zagranicy oraz komitet naukowy konferencji. Następnie wręczono nagrodę Logopedia Silesiaca 2013, którą otrzymała mgr Czesława Pacześniowska za wieloletnią działalność na rzecz środowiska logopedycznego na Śląsku.


Pierwszą część konferencji – obrady plenarne – otworzyła mgr Agnieszka Wilk, która rekomendowała program SON-RISE w terapii autyzmu. Jako druga wystąpiła dr hab. prof. UŚ Danuta Pluta-Wojciechowska z Zakładu Socjolingwistyki i Społecznych Praktyk Komunikowania Uniwersytetu Śląskiego, która podjęła refleksję nad tym, dokąd zmierza logopedia. Prelegentka Manon Abbink-Spruit sprowokowała słuchaczy do zastanowienia się nad ciekawym tematem giełkotu, który dla wielu osób nadal nie jest zjawiskiem znanym. W tej części konferencji jako ostatnia wystąpiła prof. Henriette W. Langdon z Wydziału Zaburzeń Komunikacji w Kolegium Edukacji na Uniwersytecie Stanowym San Jose w Kalifornii. Audytorium mogło wysłuchać nagrania Pani Profesor oraz zobaczyć prezentację, w której przedstawiła studium przypadku polsko-anglojęzycznej dziewczynki. W drugiej części obrad plenarnych dr hab. n. med. Ewa Emich-Widera próbowała określić rolę logopedy w interdyscyplinarnym zespole usprawniającym funkcjonowanie dziecka, a dr hab. n. hum. Mirosław Michalik za cel swojego wystąpienia przyjął omówienie współczesnych teorii neuropsychologicznych pozwalających pełniej określić zjawisko oligofazji. Następnie dr Liliana Madelska skupiła się na interferencjach fonetyczno-fonologicznych, a dr n. biol. Anna Żebryk-Stopa analizowała czynniki wpływające na zrozumiałość mowy u osób po glossektomii.


Na drugą część spotkania słuchacze udali się do CINiBA w Katowicach, gdzie odbywały się obrady panelowe. Wypowiedzi wszystkich prelegentów koncentrowały się na zagadnieniach dotyczących zaburzeń o różnej etiologii. Audytorium miało możliwość wysłuchać  m.in. wykładów o nowych trendach w diagnozie i terapii dzieci z wadą słuchu, o wpływie ekosystemu jelitowego na zaburzenia mowy u dzieci, o pragnozji i nieprawidłowościach czynności prymarnych. Dzięki prelegentom uczestnicy poznali turnusową terapię jąkania, rolę grup samopomocy, zależność między trudnościami w adaptacji dziecka do żłobka a występowaniem wtórnych zaburzeń komunikacji językowej. Dodatkowo dowiedzieli się, jak wygląda współpraca ortodonty i logopedy, co jest charakterystycznego w dziecięcych zachowaniach językowych oraz jaki ma wpływ narząd żucia na poprawną realizację głosek. Słuchaczy zaciekawiło pisanie tekstów jako nowe podejście do terapii logopedycznej oraz to, jak powinna wyglądać wczesna diagnoza u dzieci zagrożonych autyzmem.


Wszyscy prelegenci dzielili się z audytorium swoją wiedzą i doświadczeniem. Przedstawiciele środowiska medycznego podkreślali znaczenie wiedzy, którą czerpią z logopedii. Z kolei logopedzi dziękowali lekarzom, którzy sprzyjają terapeutom mowy w propagowaniu treści dotyczących profilaktyki logopedycznej.


Pierwszy dzień konferencji zakończyły brawa skierowane w stronę organizatorów, prelegentów i słuchaczy. Liczba osób zainteresowanych konferencją dowiodła, że wzrasta potrzeba poszerzania wiedzy, a także dzielenia się wnioskami z praktycznego działania.

W drugim dniu konferencji była możliwość wzięcia udziału w jednym z trzech szkoleń. Pierwszy, pt.: Giełkot – teoria, diagnoza i terapia poprowadziła Manon Abbink-Spruit, dyplomowana specjalistka jąkania i giełkotu. W drugim warsztacie profesor Marion Hersh mówiła o komunikowaniu się osób z autyzmem i zespołem Aspergera. Trzeci warsztat  – dr Liliany Madelskiej z Instytutu Slawistyki na Uniwersytecie Wiedeńskim – tematyką obejmował wspomaganie rozwoju językowego dzieci wielojęzycznych.


Pierwsza międzynarodowa konferencja logopedyczna okazała się sukcesem i przypomniała o tym, że sama teoria to za mało. Dobry logopeda powinien posiadać gruntowną wiedzę, ale i zapał do wykorzystywania tej wiedzy w praktycznych działaniach.

 

mgr Kamila Kuros
mgr Monika Sobańska